[ഓര്ക്കുട്ടിലധികം കൂട്ടുകാരില്ലാത്തവനാണ് ഞാന്. അങ്ങിനെയധികമാരും
ഫ്രണ്ട് റിക്വസ്റ്റുകള് അയയ്ക്കാറുമില്ല. നേരിട്ടറിയുവാന് കഴിയുന്ന കുറച്ചു കൂട്ടുകാര്,
അതായിരുന്നു എനിക്ക് ഓര്ക്കുട്ട്. സ്ക്രാപ്പുകളുടേയും ടെസ്റ്റിമോണിയലുകളുടേയും
ഫാന്സിന്റേയും എണ്ണമെടുത്ത് പറഞ്ഞ് ഞെളിയാന് തക്കവണ്ണം ആരും എന്റെ
ഫ്രണ്ട് ലിസ്റ്റിലുമില്ല. വല്ലപ്പോഴും വന്ന് നോക്കുമ്പോള് കാണുന്ന ഒന്നോ രണ്ടോ
സ്ക്രാപ്പുകള്ക്ക് മറുപടിയിട്ട് മടങ്ങുക, അതായിരുന്നു എനിക്ക് ഓര്ക്കുട്ട്.അങ്ങിനെ സ്ക്രാപ്പുകളെന്തെങ്കിലുമുണ്ടോ എന്നൊന്നു നോക്കുവാനെത്തിയതാണ് അന്നും
ഞാന്. പക്ഷെ, എനിക്ക് പരിചയമില്ലാത്ത ഒരു മുഖം, ഫ്രണ്ട് റിക്വസ്റ്റ്
അയച്ചിരിക്കുന്നു. അധികമാരും കൂട്ടുകൂടുവാനെത്താത്ത
എന്റെ പ്രൊഫൈലില് ഒരു സൌഹൃദം ..]
ഇത് വായിക്കുന്നവരോട് ഒരു കാര്യം.. ഇത് എന്റെ വരികള് അല്ലാ.. ഞാന്
കടമെടുത്തതാണ് നമ്മുടെ ഹരിയുടെ ഇവിടെ
ബ്ലോഗില് നിന്നും..
ഞാന് എന്തിനാണ് ഇത് കടമെടുത്തത് എന്നായിരിക്കും അല്ലെ പറയാം..
ഏകദേശം ഒന്നൊന്നരവര്ഷം മുന്പ് അന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നു
ഈ ഓര്ക്കുട്ട് കൂട്ടായ്മയും ബൂലോകവും ഒക്കെ സജീവമായിക്കൊണ്ടിരിയ്ക്കുന്നതെ
ഉള്ളു . അത് ചിലപ്പോള് എന്റെ തോന്നലും ആകാം,
ഒരിയ്ക്കല് ഞാന് ഒരു ബ്ലോഗ് കണ്ടൂ ഹരിയുടെ..
അന്നാണ് സത്യം പറഞ്ഞാല് ആദ്യമായി ഞാന് കാണുന്ന മലയാളം ബ്ലോഗ്.
ശരിയ്ക്കും അമ്പരപ്പോ അതിശയമോ തോന്നിയിരുന്നു മനസ്സില്..
എങ്ങനെ ഇതൊക്കെ ഇത്രയും ചടുലതയോടെ അതും മലയാളത്തില് എഴുതുന്നൂ.
ഒരുപാട് ആലോചിച്ചു ഒരുപിടിയും കിട്ടിയില്ലാ പിന്നെ ആലോചിച്ചു സ്കാന് ചെയ്തു
അപ് ലോഡ് ചെയ്തതായിരിക്കാമെന്ന്, പക്ഷെ എന്നാല് എങ്ങനെ കോപ്പി
ചെയ്യാന് പറ്റുന്നു പിന്നെ അതും ഒരു സംശയമായി സംശയങ്ങള് പിന്നെയും ബാക്കിയായി
എന്തായാലും മുകളില് പറഞ്ഞ വരികള്കടമെടുത്ത് എന്റെ ഒരു
സുഹൃത്തിന് അയക്കുകയും ചെയ്തു ..
അങ്ങനെ ദിവസങ്ങള് കഴിഞ്ഞു
അങ്ങനെ സ്ക്രാപ്പുകളെന്തെങ്കിലുമുണ്ടോ എന്നൊന്നു നോക്കുവാനെത്തിയതാണ്
അന്നും ഞാന്. പക്ഷെ, എനിക്ക് പരിചയമില്ലാത്ത ഒരു മുഖം,
ഫ്രണ്ട് റിക്വസ്റ്റ് അയച്ചിരിക്കുന്നു പേരറിയാം പക്ഷെ ഞാന് നോര്മ്മലീ
ചോദിക്കുന്ന ഒരു ചോദ്യം ചോദിച്ചൂ..
ഡൂ യൂ നോമീ...?
പക്ഷെ തിരികെ വന്ന മറുപടി ഞാന് പ്രതീക്ഷിക്കാത്തതില് അപ്പുറം ആയിരുന്നു.
[ ഇങ്ങനെ ഒരു ചോദ്യം ഞാനായിരുന്നു ആദ്യം ചോദിക്കേണ്ടി
ഇരുന്നത് തനിക്ക് ഇപ്പൊ എന്നെ മനസ്സിലായില്ലായിരിക്കാം പക്ഷെ
ജനിച്ച മണ്ണും വളര്ന്ന ചുറ്റുപാടും നീ ഓര്ക്കുന്നു എങ്കില് തനിക്ക്
എന്നെ മനസ്സിലാകും ഇതായിരുന്നു ആ സ്ക്രാപിന്റെ ഉള്വശം]
തികച്ചും ആകസ്മികമായ ഈ മറുപടി കണ്ട് ഞാന് ഒന്ന് ഞെട്ടി..
കാരണം ഇതില് പറഞ്ഞത് പോലെ ഒരു സൌഹൃദം ഇഷ്ടപ്പെടണമെങ്കില്
എന്നെ അത്രയ്ക്ക അറിയാവുന്ന ഒരാള് ആയിരിയ്ക്കണം [അതും ഒരു പെണ്ണ്]
അന്ന് ഓര്ക്കുട്ടില് ഞാന് പേരുപോലും വെച്ചിരുന്നില്ലാ.
ഒരു ബാല്യകാല ഫോട്ടൊ മാത്രം അതിലൂടെ എന്നെ തിരിച്ചറിയണമെങ്കില്
എനിക്ക് വേണ്ടപ്പെട്ട ആരെങ്കിലും ആയിരിയ്ക്കണം അവള് എന്ന് ഞാന് തീര്ച്ചയാക്കി..
എങ്കിലും ആകാംഷയുടെയും ജിജ്ഞാസയുടേയും കാഴ്ചപ്പാടുമായി
ഞാന് പിന്നെയും ഒരു മറുപടി അയച്ചൂ
പ്ലീസ് ഹൂ ആര് യൂ..
പിറ്റേന്ന് രാവിലെ അവളുടെ മറുപടിയ്ക്കായ് ഞാന് ഓര്ക്കുട്ട്
സ്ക്രാപ് ബുക്ക് നോക്കിയപ്പോള് കണ്ടത്
[if u dont mind this is my lines pls use ur lines]
ഇത് നമ്മുടെ ഹരിയുടെ മറുപടി ആയിരുന്നു.
അന്ന് ഞാന് ഹരിയുടെ ഈ വരികള് കണ്ടപ്പോള് വല്ലാതെ വേദനിച്ചൂ.
കാരണം അന്ന് ഞാന് മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നില്ലാ
ഹരിയുടെ വരികള് എടുത്തുഞാന് സ്ക്രാപ് ചെയ്തപ്പോള് ഹരിയ്ക്ക്
എങ്ങനെ ഫീല് ചെയ്യുമെന്ന്..
നേരത്തെ പറഞ്ഞത് പോലെ ഹരിയുടെ വരികള് ഞാന് എടുക്കാന് കാരണം
ആ വരികള് ശെരിക്കും ജീവനുള്ളതുപോലെ തോന്നി കാരണം അതില്
പറഞ്ഞിരുന്നത് പോലെ വര്ഷങ്ങളുടെ നീണ്ടഇടവേളയ്ക്ക് ശേഷം ഒരു
സുഹൃത്ത് എന്നെതേടി വന്നു പക്ഷെ അന്നുതന്നെ ഞാന് കാത്തിരുന്ന
ആ മറുപടിയും എനിക്ക് കിട്ടി.ഞാന് വര്ഷ. ഓര്ക്കുന്നുവൊ താന്..?
വര്ഷങ്ങളുടെ ഇടവേളയ്ക്ക് ശേഷം എനിക്ക് തന്നെ മനസ്സിലായി
[ഈ വര്ഷ എന്റെ ബാല്യകാല സഹപാഠിയാണ്]
അത് ഒരിയ്ക്കല് ഞാന് ഇവിടെ പോസ്റ്റിയതും ആണ്.
അതിലെ വൃന്ദ ഈ വര്ഷയാണ്.
എനിക്കെന്തൊ വല്ലാത്തൊരു സന്തോഷം വര്ഷങ്ങള് ഇത്രയും കഴിഞ്ഞിട്ടും
അന്നത്തെ ബാല്യകാല സുഹൃത്തിനെ അവള് ഇന്നും ഓര്ത്തല്ലൊ..
അറിയാതെയാണെങ്കിലും ആ വരികള്ക്ക് ജീവന് വെച്ചപോലെ തോന്നീ
വര്ഷ അത് കണ്ടിട്ടാണത്രെ എന്നെ കുറിച്ച് അറിയാന് ശ്രമിച്ചതും..
അന്ന് ചിലപ്പോള് ആ വരികള് ഞാന് കടമെടുത്തില്ലായിരൂന്നെങ്കില്
എന്റെ ബാല്യകാലസഹപാഠിയെ ചിലപ്പോള് എനിക്ക് കിട്ടുകയില്ലായിരിയ്ക്കാം.
പിന്നെ അന്നുതന്നെ ഹരിയ്ക്ക് ഒരു മൈല് അയച്ചൂ കുറേസോറിയും
അതിന്റെ കാരണവും. പക്ഷെ ഹരി എനിയ്ക്ക് ആഴ്ചകളോളം ഒരു ഹായ്
പോലും പറഞ്ഞിട്ടില്ലാ.. ശെരിക്കും അപ്പോള് മനസ്സില് ഒരു വിഷമം
ആയിപ്പോയി .. പിന്നെ പിന്നെഅറിയാതെ മലയാളത്തെ ഒത്തിരിയങ്ങു
ഇഷ്ടപ്പെട്ടുപ്പോയി..ഗല്ഫിലെ ഏകാന്തതയുടെ ഖനം തൂങ്ങിയ മൌനത്തിലും
നാടും വീടും നാട്ടുകാരും മലയാളവും ഒക്കെയായി അങ്ങനെ കടന്നുപോയി
പിന്നെ പിന്നെ ഞാന് അറിയാതെതന്നെ എന്തക്കയോ എന്റെ
മുന്നിലുള്ളതൊക്കെ തൂലികതുമ്പില് പകര്ത്താല് ഒരു ശ്രമം നടത്തി..
ഞാന് നടന്നകന്ന വഴികളും ഞാന് കണ്ട സ്വപ്നങ്ങളും ഞാന് പരിചയപ്പെട്ട
സുഹൃത്തുക്കളും അങ്ങനെ മനസ്സില് തിരിതെളിയിച്ചവരെയൊക്കെ കുറിച്ചു
എഴുതി..പിന്നെ പിന്നെ തൂലികതുമ്പില് വിരിയുന്നത് വര്ണ്ണങ്ങളാക്കാന്
ഞാന് ശ്രമിച്ചൂ.. ഞാന് ഇന്നും എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ കുത്തിക്കുറിക്കുന്നുണ്ടെങ്കില്
ഹരിയുടെ ആ ബ്ലോഗ് കണ്ടതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണ്..
ഞാന് നടന്നകന്ന വഴികളൊന്നും മറക്കാറില്ലാ ഹരേ....
എനിക്ക് എഴുതിത്തുടങ്ങാന് പ്രേരണയായ ആ വരികള് ഞാന്
ഇന്നും ഓര്ത്തല്ലെ പറ്റൂ.. ആ വരികളില് നിന്നായിരുന്നു എന്റെ തുടക്കം
അത് ഞാന് എവിടേയും പറയുംഒരു പക്ഷെ ഹരി അന്ന് അങ്ങനെ
പറഞ്ഞില്ലായിരുന്നെങ്കില് ഞാന് ഇന്നു ഒരു വരിപോലും എഴുതുകയില്ലായിരുന്നു..
അന്നു മനസ്സില് തോന്നിയ ആ വേദന ഇന്നു എന്റെ വരികള്ക്ക്
വര്ണ്ണങ്ങളാക്കാന് എനിക്ക് കഴിയുന്നു എന്ന് പറയാം..
പക്ഷെ ഇന്ന് ഞാന് പറയും സ്ക്രാപ്പുകളുടേയും ടെസ്റ്റിമോണിയലുകളുടേയും
ഫാന്സിന്റേയും എണ്ണമെടുത്ത് ഞെളിയും എന്ന് ....
അതിന് എനിക്ക് കഴിവുണ്ടാക്കിത്തന്ന മലയാളത്തെ ഞാന് ഇന്നും സ്നേഹിക്കുന്നു.
ആരും അറിയാത്ത പ്രണയങ്ങള്ക്ക് വൈകാരികത ഏറുന്നത് പോലെ.
എന്റെ ഭാഷാ പ്രണയവും അതു പോലെ.....
ചോദ്യങ്ങളുടെ ഇടയില് നഷ്ടപ്പെട്ടുപോയ വെളിച്ചം തേടി ഞാന് അലയുന്നൂ...!!
ജീവിതം കരുപ്പിടിപ്പിക്കാനുള്ള തിരക്കില് അറിയാതെയെങ്കിലും
നാമെല്ലാം നമ്മുടെ മലയാളത്തെ മറക്കുന്നില്ലെ....
പ്രത്യേകിച്ചു മറു നാട്ടിലെ തിരക്കുകളില്.......
സ്നേഹിക്കൂ മലയാളത്തെ..ആ സ്നേഹം ഭൂമി ദേവി എന്നെങ്കിലും തിരികെ നല്കും.!!